سنجش میزان رفاه اجتماعی خانوارها در نواحی روستایی مطالعة موردی: شهرستان زَهَک

تغییر در سطح رفاه و شرایط زندگی در سکونتگاه‌‌‌های انسانی، به‌‌‌‌ویژه در مناطق محروم و حاشیه‌‌‌ای که ازلحاظ سطح رفاه و شاخص‌‌‌های توسعه با انواع چالش‌‌‌ها و مشکلات مواجه‌اند، بیش از هر چیز مطالعه و سنجش میزان رفاه اجتماعی را ضروری می‌‌‌سازد. پژوهش حاضر با هدف مطالعه و سنجش میزان رفاه اجتماعی در نواحی روستایی شهرستان زَهَک (استان سیستان و بلوچستان) که از مناطق محروم جنوب‌شرق کشور به‌شمار می‌آید، پرداخته است. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات کتابخانه‌‌‌ای و پیمایشی (تکمیل پرسشنامه) است. جامعة ‌‌‌آماری تحقیق را کلیة ‌‌‌ساکنان روستایی شهرستان زهک تشکیل می‌دهند. حجم نمونه 329 سرپرست خانوار ساکن در 30 روستای نمونه است، که ازطریق فرمول کوکران به‌دست آمده است. در تجزیه و تحلیل اطلاعات، از آزمون‌‌‌های آماری در محیط نرم‌افزار SPSS استفاده شده است. نتایج نشان می‌‌‌دهند که میزان رفاه اجتماعی در نمونۀ انتخابی ازلحاظ کلیۀ شاخص‌‌‌های اقتصادی و اجتماعی با ارزش میانگین 76/2، کمتر از حد متوسط و ضعیف است و وضعیت رفاهی روستاهای منطقه بیش از همه در زمینه‌‌‌های اوقات فراغت، رضایت از زندگی و درآمد و اشتغال با مشکل مواجه است.